Hasta La Creative!

Evliyim ve banliyöde yasiyorum.

Sokagim, 1957’den beri gördügünüz her reklamda oldugu gibi.

Buraya ilk geldigimden beri baska bir yerde yasamayi aklimdan bile geçirmedim.

Iki çocugum var- ikisi de zeki- bir kiz ve bir erkek. Büyüdüklerini görmek için sabirsizlaniyorum.

Arabami seviyorum. Kusursuz evimi. Fit olmayi ve iyi bir is gününü severim.

Heteroseksüelligi severim ve hiçbir zaman cinsel kimligimden sasmadim. Karimi seviyorum. Tekesliligi seviyorum.

Komsularimi severim, cumartesi sabahlari evlerinden çikarlar ve çimlerini keserler. Arabalarimizi ve garaj yolumuzu yikarken birlikte çene çalariz.

Her ikinci cumartesi, çocuklar sag salim yattiktan sonra bir Viagra alirim. Sonra karim ve ben geceyi polisiye izleyerek sonlandiririz. Asagi yukari 20 dakika boyunca karimin aslinda neden ilk is olarak benimle evlendigini ona hatirlatirim ve ardindan o genelde uyku hapi alir çünkü deliksiz bir cumartesi gecesi uykusunu sever.

Pazar sabahlari çocuklar hep erken kalkarlar. Anneleri onlara kurabiye pisirir ve yeni makinesiyle ekmek yaparken çocuklar mutfak masasinda özenle ev ödevlerini yaparlar. Iste o zaman mutfak gerçekten parildar. Önemli dini bayramlar haricinde kiliseye gitmeyiz fakat yine de kutsanmis oldugumuzu biliyoruz.

Karim Karayipler’de bizim için bir gezi ayarladi. Söyledigine göre bütün seyahati VISA kartimizla yaparsak iki kat bonus kazanacagiz. Komsularim gezinin nasil geçtigini sordugunda harika oldugunu söyleyecegim, ayni onlarin seyahati gibi. Yalan degil.

Elbette, saçlarimizi ayni sekilde tarariz ve karahindibalar ile dis arasi temizligi konusunda biraz takintiliyiz. Ayrica ne olmus yani hepimiz ayni filmlerden hoslaniyor, ayni televizyon programlarini izliyor, ayni popcorndan yiyorsak. Burada güzel bir hayat var.

Komplike degil.

Ben anlasilmasi zor bir insan degilim.

Sapkin arzularim yok.